این شرکت پس از پیگیری CBC News، تصمیم خود برای رد ۵۵ هزار دلار پوشش بیمه‌ای را تغییر داد.

جیسن هایداماکا، افسر بازنشسته پلیس سواره‌نظام سلطنتی کانادا (RCMP)، وقتی باخبر شد که پول بیمه مربوط به قطع پایش پرداخت می‌شود، در خودروی خود نشست و از شدت احساسات گریه کرد.

هایداماکا سال‌ها پس از حادثه‌ای که هنگام انجام وظیفه برایش رخ داد، با درد زندگی می‌کرد. تابستان گذشته، بخش پایینی پای راست او قطع شد. با این حال، شرکت بیمه Canada Life دو بار پرداخت ۵۵ هزار دلار بیمه «ازکارافتادگی ناشی از حادثه» را رد کرد و گفت برای واجد شرایط بودن، قطع عضو باید حداکثر تا دو سال پس از حادثه انجام می‌شد.

قطع عضو هایداماکا پنج سال پس از حادثه اولیه رخ داد؛ پس از چندین جراحی ناموفق و شب‌های طولانیِ بی‌خوابی در اثر درد مزمن.

چند روز پس از آن‌که CBC News درباره رد این پرونده با Canada Life تماس گرفت، هایداماکا تماسی از شرکت دریافت کرد مبنی بر این‌که دو چک—یکی ۵۰ هزار دلاری و دیگری ۵ هزار دلاری—در راه است.

در بیانیه‌ای، Canada Life اعلام کرد: «به‌دلیل ملاحظات حریم خصوصی نمی‌توانیم درباره جزئیات اظهار نظر کنیم، اما تصمیم‌های مربوط به پوشش بیمه باید مطابق دستورالعمل طرح RCMP باشد.»
 این شرکت توضیح داد که دشواری مسیر بهبودی چنین حوادثی را درک می‌کند و به همین دلیل با RCMP برای یافتن راه‌حل همکاری کرده است. با این حال، پاسخی درباره علت تغییر تصمیم خود ارائه نداد.

شبی سرنوشت‌ساز
هایداماکا در نوامبر ۲۰۱۹ در زادگاهش اِلکفوردِ بریتیش کلمبیا، هنگام یک توقف معمول ترافیکی که زندگی‌اش را برای همیشه تغییر داد، مجروح شد. او در تعقیب فردی متهم به فروش مواد مخدر، وی را به زمین زد و با شدت روی یخ و برف فشرده افتاد.

مدتی بعد، توده‌ای به اندازه تخم‌مرغ روی بخش پایینی پای راستش شکل گرفت؛ آغاز مسیری پزشکیِ پنج‌ونیم‌ساله و بسیار دردناک که در نهایت به قطع عضو انجامید.

هایداماکا که اکنون ۵۴ سال دارد، ابتدا از دریافت غرامت قطع عضو از Canada Life محروم شد. در نامه‌ای که CBC News آن را بررسی کرده، شرکت نوشته بود چون قطع عضو بیش از دو سال پس از آسیب رخ داده، مشمول پرداخت نمی‌شود.
 او به این تصمیم اعتراض کرد اما دوباره رد شد. در پاسخ اعتراض آمده بود: «با وجود تلاش تیم درمانی برای نجات پا، قطع عضو پس از مهلت قراردادی ۷۳۰ روز انجام شده است.»

قطع پای هایداماکا در ژوئیه ۲۰۲۵—بیش از پنج سال پس از حادثه—انجام شد. او گفت: «این موضوع تعلل در ارسال مدارک نبود. من مدام در تلاش برای درمان بودم و به نظر می‌رسد تلاش برای بهتر شدن نباید مجازات شود.»
 او افزود این پرونده آن‌قدر خاص است که نباید مشمول محدودیت دو‌ساله‌ای شود که برای چنین شرایطی در نظر گرفته نشده است.

رد شدن‌های مکررِ پرونده‌های قطع عضو
فعالان می‌گویند هایداماکا تنها نیست. به گفته آن‌ها، بسیاری از پرونده‌های قطع عضو به‌دلیل هم‌خوان نبودن زمان تصمیم به قطع عضو با مهلت‌های بیمه‌ای رد می‌شود.

اِیمی برنان از سازمان خیریه «وار اَمپس» گفت: «تصمیم به قطع عضو غیرقابل تصور است و هرگز نباید به‌خاطر محدودیت‌های بیمه‌ای عجولانه گرفته شود.»
 او افزود آغاز همه‌گیری کووید-۱۹ تشخیص و درمان هایداماکا را به تأخیر انداخت و فشار بر نظام درمانی کانادا را افزایش داد.

پس از چند ویزیت پزشکی، تشخیص داده شد که او دچار پارگی فاشیال شده؛ حالتی که عضله بیرون می‌زند و به دو عصب ساییده می‌شود. پیش از حادثه، هایداماکا با همسر و سه پسر نوجوانش به کمپینگ و کوه‌پیمایی می‌رفت، اما بعد از آن حتی کارهای ساده یا خواب شبانه برایش غیرممکن شده بود.

در سال ۲۰۲۲ نخستین جراحی انجام شد که وضعیت بدتر شد؛ جراحی دوم در ژانویه ۲۰۲۳ هم درد مزمن را متوقف نکرد. سرانجام در ژانویه ۲۰۲۵، او و تیم پزشکی‌اش به قطع عضو تصمیم گرفتند.
 در ژوئیه ۲۰۲۵، پای راست او از زیر زانو در بیمارستانی در کلگری قطع شد و برای نخستین‌بار از زمان حادثه، دردش متوقف شد. او گفت: «این واقعاً جانم را نجات داد.»

نیاز به آموزش بیشتر درباره قطع عضو
این حادثه هایداماکا را به بازنشستگی زودهنگام و سال‌هایی «کابوس‌وار» از نظر مالی کشاند. برنان گفت وار اَمپس موارد مشابهی را دیده و یکی از دلایل اصلی رد شدن‌ها «کمبود آگاهی» در شرکت‌های بیمه است، چرا که قطع عضو جمعیت بسیار کوچکی را دربر می‌گیرد.

رد بیمه را حتماً بپذیرید؟ نه
سیوان تومارکین، وکیل متخصص پرونده‌های بیمه، گفت شرکت‌ها معمولاً انگیزه‌ای برای تغییر نظر در مرحله اعتراض ندارند، اما تصمیم‌ها قطعی نیست. «بسیاری مواقع منطقه خاکستری وجود دارد و امکان مذاکره هست.»

هایداماکا گفت از کسانی که در این مسیر از او حمایت کردند سپاسگزار است: «این برای من از پول هم ارزشمندتر بود؛ این‌که کسی بایستد و بگوید بیایید کار درست را انجام دهیم.»

او می‌خواهد با بخشی از پول بیمه، فرزندانش را به یک سفر جاده‌ای ببرد و برای وانتش چادر سقفی بخرد: «این رؤیایی است که بدون نگرانی مالی محقق شود.»

منبع خبر