رکود در بازار اشباع‌شده تتو: هنرمندان حرفه‌ای مونترال در تنگنا

مونترال - هنرمندان تتو در مونترال می‌گویند که تعدد بیش از حد گزینه‌ها، به کسب‌وکارشان آسیب می‌زند. به گفته‌ی آن‌ها، بسیاری در طول همه‌گیری کرونا به این حرفه روی آوردند، اغلب با آموزش اندک.

“این اولین بار در ۱۲ سال گذشته است که شاهد چنین رکودی هستم.” – هنرمند تتو

هانس دسلوریر، هنرمند تتوی مونترالی که بیش از یک دهه به صورت حرفه‌ای تتو می‌زند، می‌گوید برای جبران کمبود مشتری و پرداخت صورت‌حساب‌ها، مجبور شده در کنار دو روز در هفته تتو زدن، به نقاشی روی بیاورد. او می‌گوید قبلاً شش روز در هفته تتو می‌زد، اما اگر همچنان به این کار تکیه می‌کرد، دچار افسردگی می‌شد.

به گفته‌ی او، برای اولین بار در دوران کاری‌اش، هنرمندان با یک رکود جدی مواجه شده‌اند.

مونترال اغلب به عنوان یکی از بهترین مقاصد برای تتو زدن در نظر گرفته می‌شود. این شهر، برخی از بهترین هنرمندان کشور را جذب می‌کند و استودیوهای زیادی برای انتخاب وجود دارد. اما برخی از متخصصان تتو متوجه شده‌اند که هنرمندان بیش از حد و پوست کافی برای همه وجود ندارد. در یک بازار اشباع‌شده تتو، افزایش هزینه‌های اداره یک کسب‌وکار، برخی از متخصصان را مجبور به سازگاری یا حتی کناره‌گیری از این حرفه کرده است.

دسلوریر می‌گوید: “من شاهد ترک صنعت توسط افرادی هستم که سال‌ها در این زمینه فعالیت داشته‌اند، زیرا دیگر مقرون به صرفه نیست.”

دیوید کوته که با نام دیوید پیوت فعالیت می‌کند و ۱۴ سال است که تتو می‌زند، می‌گوید درست قبل از تعطیلی دنیا، صنعت تتو در حال شکوفایی بود. همه‌گیری کرونا زندگی همه را متوقف کرد، اما به مردم فرصتی داد تا سرگرمی‌های جدید را امتحان کنند – نان‌پزی، قلاب‌بافی، باغبانی. به گفته‌ی او، برخی نیز به تتو زدن روی آوردند.

پیوت می‌گوید: “این [تتو زدن] کمی بیشتر به حرفه آن‌ها تبدیل شد، و باعث شد در انتخاب‌های زندگی خود تجدید نظر کنند، مثلاً ‘آیا واقعاً در محل کارم خوشحال هستم؟ فکر می‌کنم می‌توانم کارم را ترک کنم تا تمام وقت به تتو زدن بپردازم.’”

در کبک، صنعت تتو تنظیم نمی‌شود. هیچ آموزش رسمی، مانعی برای خرید تجهیزات یا مقررات بهداشتی خاصی وجود ندارد، اگرچه برخی از مغازه‌ها الزامات فردی دارند.

این موج از هنرمندان جدید در ابتدا مفید بود، زیرا پس از پایان قرنطینه، کمبودی در تعداد افرادی که به دنبال تتو بودند، وجود نداشت. اما پس از چند سال، تقاضا شروع به کاهش کرد. مردم نیاز خود به تتو را برطرف کردند و افزایش هزینه‌های زندگی، افراد را از این خریدها منصرف کرد.

پیوت می‌گوید: “تقاضا و عرضه تقریباً برابر شده‌اند. هنرمندان بیش از حد وجود دارند.”

دسلوریر می‌گوید افزایش رقابت تنها عامل مؤثر در این تغییر نیست. هزینه‌های زندگی به طور قابل توجهی افزایش یافته است. در مونترال، اجاره‌بهای پیشنهادی از سال ۲۰۱۹ تقریباً ۷۱ درصد افزایش یافته است.

دسلوریر می‌گوید: “تتو زدن قطعاً یک تجمل است. بنابراین اگر مجبور باشید جایی را کاهش دهید، آن تتو خواهد بود.”

منبع خبر