centre of Oka درگیر نبرد داخلی بر سر تخریب محیط‌زیست توسط فروشگاه‌های بزرگ حشیش

ملت نخستین کانه‌ساتاکه که در سال ۱۹۹۰ طی بحران اوکا در برابر ارتش کانادا برای دفاع از سرزمین خود ایستاد، اکنون با چالش تازه‌ای روبه‌روست؛ نبردی زیست‌محیطی که این بار بیشتر در درون جامعه جریان دارد و ریشه در توسعه بی‌رویه فروشگاه‌های بزرگ حشیش دارد.

دو زن جوان، «کاویساینه آلبانی» ۲۷ ساله و «کاریهوهتسثا کاپلز» ۲۳ ساله، به همراه فرزند یک‌ساله کاپلز، مالکیت قطعه‌ای زمین جنگلی را برای حفاظت از آن در برابر پروژه‌های صنعتی مرتبط با حشیش اعلام کرده‌اند. آنها می‌گویند حفاری‌های عمیق و قطع درختان در پشت فروشگاه پنج‌طبقه «بیگ چیف وِرایتی» بخشی از موج گسترده ساخت‌وساز است که زمین‌ها و سواحل منطقه را دگرگون کرده و اختلافات قدیمی داخلی را تشدید کرده است.

کاپلز تأکید می‌کند: «آنچه در سال ۱۹۹۰ برایش جنگیدیم، همان چیزی است که امروز هم از آن دفاع می‌کنیم، اما این بار نه در برابر زمین گلف یا شهر اوکا، بلکه مقابل مردم خودمان که گرفتار طمع شده‌اند.»

پس از پایان بحران اوکا، بیشتر دعاوی ارضی این ملت حل‌نشده باقی ماند و شورای محلی با دشواری ایجاد اقتصادی پایدار روبه‌رو شد. فروشگاه‌های تنباکو تا حدی رونق آوردند، اما با قانونی‌شدن حشیش در سال ۲۰۱۸، ده‌ها فروشگاه کوچک و بزرگ در جاده اصلی منطقه ایجاد شد که علاوه بر حشیش، مشروبات الکلی، قارچ‌های توهم‌زا، دستگاه‌های اسلات و سوخت عرضه می‌کنند.

با وجود ایجاد اشتغال و درآمد، این صنعت پیامدهایی چون آلودگی محیط‌زیست، تخریب جنگل‌ها و سواحل، و نفوذ احتمالی جرایم سازمان‌یافته را به همراه داشته است. نبود نیروی پلیس محلی — که در سال ۲۰۰۴ منحل شد — و نظارت محدود پلیس استانی، موجب افزایش تنش‌ها و حتی بروز آتش‌سوزی‌های عمدی شده است.

برخی مالکان فروشگاه‌ها متهم‌اند که با ریختن غیرقانونی خاک و مصالح در ساحل دریاچه «دو کوه»، زمین خود را توسعه داده‌اند. دادگاه عالی کبک برای توقف این اقدامات حکم صادر کرده، اما برخی از مالکان ادعا می‌کنند که دولت‌های بیرونی در امور زمین‌های بومی صلاحیت دخالت ندارند.

کانه‌ساتاکه در حال حاضر با بحران حکمرانی و لغو ناگهانی انتخابات اخیر شورای محلی دست به گریبان است. اختلافات داخلی مانع تصویب قوانین لازم برای کنترل صنعت حشیش شده است. نامزدهای ریاست شورا بر این باورند که بدون اجماع کامل جامعه، امکان قانون‌گذاری مؤثر وجود ندارد، حتی اگر این کار به رویارویی با گروه‌های تبهکار منجر شود.

در حالی که برخی مانند «گری گابریل» بر مزایای اقتصادی این صنعت و اشتغال گسترده آن تأکید می‌کنند، فعالانی چون آلبانی و کاپلز معتقدند آسیب‌های زیست‌محیطی و اجتماعی آن فراتر از منافعش است — و امید خود را برای نجات سرزمین، نه به نهادهای سیاسی، بلکه به تعهد شخصی و باور عمیق خود به حفاظت از طبیعت بسته‌اند.

منبع خبر