الکس مک‌دوگال، رئیس بزرگ ائتلاف «انیسینینو اوکیماوین» (Anisininew Okimawin) که شامل جوامع بومی منطقه آیلند لیک در شمال شرقی منیتوبا است، می‌گوید اگر تعداد بیشتری آتش‌نشان جنگلی در این منطقه حاضر بودند، اوضاع به گونه‌ای دیگر پیش می‌رفت.

او گفت: «اگر نیروی بیشتری داشتیم، این آتش به جوامع ما نزدیک نمی‌شد و هزاران نفر از مردم ما آواره نمی‌شدند تا به شهرهایی بزرگ پناه ببرند، جایی که بعضی وقت‌ها احساس خوشامدگویی هم نمی‌کنند.»

فصل آتش‌سوزی امسال بدترین فصل در سه دهه گذشته در منیتوبا بوده و نزدیک به ۱۳۰۰۰ نفر از ساکنان جوامع بومی شمالی و دورافتاده مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند.

این دومین موج آتش‌سوزی از اواخر ماه مه تاکنون است و دولت منیتوبا بار دیگر وضعیت اضطراری سراسری اعلام کرده است. با توجه به تغییرات اقلیمی و احتمال شدت گرفتن آتش‌سوزی‌ها در سال‌های آینده، قرار است نحوه مقابله با آتش‌سوزی‌ها بازبینی شود.

مک‌دوگال امیدوار است نتیجه این بازبینی‌ها، تیم‌های بزرگ‌تر آتش‌نشانی باشد تا نیروها بتوانند سریع‌تر وارد عمل شوند.

او افزود: «سیاست فعلی اینه که صبر کنن ببینن چی میشه، و نتیجه‌ش همینه؛ کلی آدم آواره شدن. اگر همون اول، با دیدن دود نیروها اعزام می‌شدن، می‌شد آتش رو کنترل کرد.»

به گفته سخنگوی دولت منیتوبا، در حال حاضر ۵۸ آتش‌نشان دائمی و بیش از ۳۰۰ نفر نیروی فصلی وجود دارند. اما اتحادیه کارمندان دولت و عمومی منیتوبا (MGEU) می‌گوید تعداد اعضای فعال آتش‌نشان در امسال حدود ۲۳۸ نفر بوده که تقریباً برابر با تعداد آن‌ها در سال ۲۰۰۹ است.

کایل راس، رئیس این اتحادیه، گفت که خطرناک بودن این شغل باعث می‌شود جذب نیرو دشوار باشد:
«همه حاضر نیستند از بالگرد بپرن پایین وسط جنگل و دو روز با آتش بجنگن. این کار، آدم خاص خودش رو می‌طلبه.»

در حالی که منیتوبا از دیگر استان‌ها برای مهار آتش‌سوزی کمک می‌گیرد، راس هشدار داد که وقتی نیروها می‌توانند با همان کار در استان‌های دیگر درآمد بیشتری داشته باشند، چطور می‌توان انتظار داشت که منیتوبا نیروی جدید جذب کند.

بر اساس داده‌های دولت فدرال، آتش‌نشانان جنگلی در منیتوبا یکی از پایین‌ترین دستمزدها را در کانادا دریافت می‌کنند — ساعتی ۱۳ دلار کمتر از همتایان‌شان در بریتیش کلمبیا که در آن‌جا تعداد بیشتری از این نیروها استخدام شده‌اند.

منبع خبر